lunes, 8 de septiembre de 2008

Gracias

A todos vosotros,
seres oscuros, almas perdidas por sendas de odio y frustración.
A los que se elevan pisando sueños, pues su maldad hace hundir las nubes.
No es algo nuevo, desde siempre os gustó destruír ilusiones.
Ya de pequeños os divertíais espantando palomas, pinchando globos, haciendo explotar las burbujas grandes y brillantes...
Hasta ahora os miraba y solo veía en vosotros rencor.
Sin embargo, en este momento me siento en deuda con vosotros.
Esto va dedicado a todos aquellos que criticaron las únicas cosas en las que yo me sentía especial:
Me hicisteis abrirme a otras realidades, aprender y corregir errores.
Esto va dedicado a todos aquellos que me criticaron a mis espaldas:
Conseguisteis que aprendiese a seleccionar las voces que merece la pena escuchar.
Esto va dedicado a todos aquellos que se asociaron en mi contra:
Me enseñasteis a luchar contra las masas, me hicisteis consciente de que puedo contra todos vosotros yo sola.
Esto va dedicado a todos aquellos de los que me enamoré y se aprovecharon de mí:
Gracias a vosotros aprendí a luchar, a no ser ingenua, a olvidar...
Esto va dedicadó a todos aquellos que me traicionaron:
Descubrí así que los labios que besan también pueden mentir.
Esto va dedicado a los que me incitaron a jugar con fuego:
Así aprendí a no quemarme.
A los que me mintieron, pues aprendí a desconfiar.
A los que echaron abajo mis sueños cuando ya estaban casi logrados, pues aprendí a reconstruírlos.
Creíais que me rendiría ante vuestra furiosa tormenta pero he florecido bajo el agua de vuestra lluvia.
A lo largo de mi vida os he gritado, os he ignorado...
incluso os he odiado.
Sin embargo, hoy solo puedo deciros una cosa:
G R A C I A S
De todo corazón.
Porque gracias a vosotros, estoy mucho mas segura de mi misma.
Gracias a vosotros soy mas fuerte
-_-_-_-_-_-_-_-_-
Pero por supuesto, gracias también a los que me animan cada día a seguir con su apoyo.
Mil gracias por tu premio Tinkampinho^^
Tiene el sello inconfundible de tus fotos
(me refiero a la calidad de la imagen, no al "tp", XD).
Gracias a todos y cada uno de los blogger que entran a dejar comentarios.
No sabeis lo importante que pueden llegar a ser para mí.
Sin vosotros, este blog no habría sobrepasado ya las 80 entradas.

8 comentarios:

Tinkampinho dijo...

Ooooh me encanta lo que has escrito, me encanta tu dureza y a la vez pasion y delicadez.
De nada!
xD
Como la mayoria de tus textos me inspiran pues merecias ese premio.
Weno no te escribo mas que me estoy quedando a dormir jejej
Bss wpa tendre q ir visitarte a santiago xD

Adrián dijo...

Hola princesa, he visto tu perfil y ya entiendo lo de los colores osea te gusta el heavy metal y eso, antes yo escuchaba esa musica tambien.. pero eso es otra cosa.. creo que tienes razon con lo de los gustos, pero cada blog es de su autor y en verdad ahora me doy cuenta que tu blog va acorde con tu personalidad.

bueno nada, te saludo y te agradezco mucho que hayas comentado en
mi blog. muchas gracias de verdad!!

Lucas dijo...

Y es que, lo que no saben todos los que intentan hacernos la vida imposible es que lo único que consiguen es hacernos más fuertes, consolidar nuestros sueños y darnos más ganas de luchar...

¡Mola como escribes!

Hada del lago dijo...

No se porque, pero hace unos días estuve pensando en el mismo tema que hoy me encuentro aqui. A veces nos encontramos con gente que nos hace daño, que pisotea nuestros sueños. Pero gracias a eso tambien aprendemos, y nos hacemos un poquito más fuertes.

Un besote!

P.D: Gracias a ti por compartir tu talento con nosotros ;)

Anónimo dijo...

mima eres unha pedazo artista escribes moi moi moi ben e ademais consigues o que moi poucas persoas pode facer, que os que o lemos nos sintamos identicados e sintamos cada palabra.


pd vin o teu perfil , castelao é un crack xd eu tamen lin practicamente toda a súa obra

saudos e moitos parabens^^

Princesa_DeAquelViejoReinoPerdido dijo...

Aiiix pero como molan estos anónimos^^
Gracias por pasar e polas túas palabras. Contestoche aquí porque básicamente non tes blog no que poida comentar.
Sí, Castelao é o meu ídolo, despois de ler Sempre en Galiza teño moito máis claras as miñas ideas.

Un bico e graciias^^

egomeow dijo...

Todo aquello que no nos mata, nos hace más fuerte, y yo, que reconozco el rencor en mi sangre, pero a la vez intento aprender siempre de mis actos, no podría haber expresado mejor, ni dentro de mi cabeza todo lo que, con tan sabias palabras, has dicho tu.
Seguiré leyendo un poquito más abajo.
Y agradecele a Tinkampinho, que también he llegado aquí por él.

Cuidate :)

Enrique dijo...

que tal señorita princesa.

por oficina postal me refiero al lugar de donde mandas las cartas para tus amigos.

me gusta respetar tu intimidad, y la dirección de tu casa es demasiado privada para compartir.

quizás pueda mandarte mi libro a tu escuela, solo dame la dirección y tutto bene.

me gusto tu último escrito. dedicarselo a algo que produce música.

y por un error de dedo no publiqué tu último comentario. sorry. amiga de distancias.

saludos. buena semana.

nrq